Can Yakan Sözler

Can Yakan Sözler. Bazen öyle anlar gelir ki bir söz kurşundan dahi daha fazla acı verebilir. Genellikle bu can yakan sözler canı yakan kişinin gönlünden gelir veya bazen genel olan önceden birçok sıkıntıya maruz kalıp dert sahibi olan insanlarla muhabbet edildiği vakitte bazı sözler karşı tarafa da can yakıcı gelebilir.

Zira bunun sebeplerinden bir tanesi aynı acıyı paylaşmalarıdır.Bazen de mutlu anlar da güzel sözler, söyleyerek sevdiklerinin kalbinde herhangi bir güzel etki oluşturmak isteyen kişiler olduğu gibi kötülük gördüğü veya hiç beklemediği kişiden olumsuz hareketler gördüğü vakitte insan can yakıcı sözlerle karşı tarafa biraz da olsa hissettiği acıyı yansıtmak isteyebilir.

Tam da bu esnada aklına herhangi bir söz gelmeyebilir veya bazı kişiler bir kötülük görüp acı veren hisler hissettiği vakitte kilitlenebilir. Bu durumda en güzel çare can yakan sözler arasından seçerek konuya ve duruma en uygun olanı karşı tarafa bildirmektir. Böyle olduğu takdirde hem içi biraz daha rahatlar hem de karşı tarafa hissedilen duygular tam anlamıyla ifade edilebilir.

Can Yakan Sözler

• Beni candan usandırdı cefadan yâr usanmaz mı? Felekler yandı âhımdan muradım şem’i yanmaz mı?
• Biliyorum, sığmazsın hiçbir yere bu sevdayla, dünya sana dar. Ama dayan gönlüm. Dayan ki her gecenin mutlaka bir sabahı var.
• Her yüreğin bir yakanı, hayallerini yıkanı var.
• Bugün senin için bir şey yapmıyorsam, dün elimden geleni yaptığım içindir.
• En kötü yalnızlık, kendinle barışık olmamaktır. Mark Twain
• Sabredin! Hüzünsüz bir neşe ve darlıksız bir bolluk olmaz. Abdülkadir Geylani
• Belki de bizim kaderimiz mutsuz olmaktı başkaları mutlu olsun diye.
• Ya arsız olacaksın bu dünyada ya da gamsız. Ya banane demeyi öğreneceksin ya da sanane.

Neden sancılar eksik olmaz, iyi insanların yüreğinden. Nazım Hikmet

Gözüm gözüne değmeden yazdığım şiirlerim melal. Varsın değmesin razıyım ey yâr böylesi daha helal!

Cam kırıkları gibidir bazen kelimeler, ağzına dolar insanın. Sussan acıtır, konuşsan kanatır. Oğuz Atay

Umutlara kanma umutlar bir gün imkânsızlaşır, hayatı tozpembe yaşıyorum sanma her renk bir gün siyahlaşır.

Ey aşıklara mekan olan koca dünya sen döndükçe ben ağlayacağım insanlara aşıklara uzaktan bakacağım.

Ne dostuma güvenir oldum bu hayatta ne de sevgilime hepsi vuruyor arkandan günün birinde lanet olsun hepsine.

Bir sen vardın bir de rüzgâr, her şeyimdin bir zamanlar. Senden sonra ben de bittim. Her yanım sen, gözümde yaşlar.

Tabaklarda kalan son kırıntılar gibiydi sana olan sevgim. Sen hep bıraktın; bense hep arkandan ağladım. Can Yücel

Aşk acısını da öğrendik bu saatten sonra sevmek mi kaldı hayatımızda? Canımızı aldırlar sonunda sevmek yok bir daha!

Gece ne kadar karanlıksa, yıldızlar o kadar parlaktır. Derdin ne kadar derinse, Tanrı’ya o kadar yakınsın! Dostoyevski

Bu dünyaya sevmek sevilmek ve ekmek için geldik ekmeği bulduk ama sevmek sevilmek bizi ekmeğimizden etti.

Birini seveceksen, onu her şeyinle sevme! Çünkü bittiğinde onu unutamamana değil unutamayacak kadar çok sevdiğine yanarsın!

Bir muammadır “AŞK”, kiminin vicdanına atılan taş, kiminin fakir gönlüne katılan aş, kiminin de gözünden akıtılan yaştır “AŞK”.

Çok saçmaladım, bağışla. İnsanın kalbi darmadağın olunca, kafası da karışıyor. Mümkünse, söylediklerimi unuturken beni aklından çıkarma.

Varlığınla başlayan bir günün yokluğunla bitmesine alışamadım, aklımda olduğunun yarısı kadar yanımda olsaydın hiç sensiz kalmazdım!

İnsanlar tanıdım yıldızlar gibiydi, hepsi parlıyordu, hepsi gökteydi. Ama ben seni, güneşi seçtim, bir güneş için bin yıldızdan vazgeçtim?

Sen nerden bilirsin ki yalnız olmayı. Tek başına yürüdün mü o yollarda üşüyerek. Ben kendimi sarmalarken kendime. Sen başka kollarda uyandın.

Çektim duygularımı hayatından şimdi git kime istiyorsan ver duygularını sormam neden diye! Ama unutma adımı hatırlayacaksın her hareketinde!

Gül gibi kokan tenine aldandım, güzel gülüşlerine yakalandım, sahte sözlerine inandım, şimdi acılarla savaşıyorum anılarımla beni bıraktın.

Hayatım sessiz bir film gibi oyuncular var ses yok, hepsinin sesini kıstım kendim yaşayacağım hayatımı artık kimseye ne el nede bel bağlayacağım.

Biraz buruk bir duygu yüklenirse yüreğine gözlerin zaman zaman takılırsa uzaklara kulakların ansızın çınlarsa bil ki bir yerlerde delice özleniyorsun.

Bir şiir yaz bana içinde alabildiğince mutluluk olsun ayın gölgesinde unutulan sevgi tohumlarıyla yeşere dursun veya bir şarkı söyle özlemimdeki sevgiliyi anlatsın yağan yağmurlarla ıslanan bedenimi parlayan gözleriyle kurulasın.

Gönül delidir. Zoru seçer. Kalp mahkûmdur. Umut iste. Göz ufuktur. Yâri gözler. Dil dilsizdir. Söz ister. Aşk imkânsızdır. Güç ister. Sevda zordur. O da yürek ister.

Örselenmiş bir çocukluk işte benim bütün hikâyem. Kaç sevda geçse de üzerinden bu yıkıntıları onaramazsın istersen hiç başlamasın geç kalmışız birbirimize, yanlış kapılarda geçmiş bunca yıl dönemeyiz artık ilk gençliğimize, istersen hiç başlamasın söz verelim kendimize.

 

34464