Atilla İlhan Sözleri

Atilla İlhan Sözleri Edebi kişiliği ile tanınan ve çok sevilen bir şair olan Atilla İlhan, başarılı edebi eserleri ile Türk edebiyatına oldukça fazla katkı sağlamıştır. Her sözü edebi bir nitelik taşıyan Atilla İlhan, böylelikle ünlü sözler arasında yer almayı başarmıştır. Edebi değer yüksek olan Atilla İlhan sözleri, geniş bir okuyucu kitlesi tarafından günümüzde halen etkileyiciliğini sürdürmeye devam etmektedir.

Bu makalede ve Atilla İlhan Şiirleri Atilla İlhan Alıntıları Atilla İlhan’ın En Ünlü Sözleri Atilla İlhan hakkında bilgi bulabilirsiniz.

1925 İzmir doğumlu olan Atilla İlhan, şair bir babanın çocuğudur. Kaleme aldığı ilk şiir “Balıkçı Türküsü” şiiridir. Sayısız dergi ve gazetede çalışan Atilla İlhan, aynı zamanda sinemaya da merak sarmıştır. Bu merakı sonucunda 15 farklı senaryo kaleme almıştır. “Ben Sana Mecburum” ve “Yağmur Kaçağı” adlı şiirleri en çok bilinen ve okuyucularını en çok etkilediği şiirlerdir. Şair kimliğinin yanı sıra aynı zamanda deneme ve roman yazarı, senarist, eleştirmen, gazeteci ve düşünür kimliğine de sahip olan Atilla İlhan, genellikle roman ve şiir türünde eserler kaleme almıştır.

Değerli bir şair olan Atilla İlhan, 80 yıllık ömrünü tamamlamış olsa da bıraktığı edebi eserlerle günümüzde halen hatırlanmayı başarmıştır.

Editörün Seçimi ile En Çok Bilinen Atilla İlhan Sözleri

1. “Bir millet, güvendiği insanların hayatını savunacak bir adamı varsa, o milletin gerçek bir devrimciye ihtiyacı yok demektir.”
2. “Gerçek dost, sıkıntılarınızda yanınızda olan, başarılarınızda sizi tebrik eden kişidir.”
3. “Yeryüzünde cennet ve cehennemi yaşamaktayız. Cehennem, insanın insana yaşattığıdır.”
4. “Hayat; yüreği sevgi dolu, aklı isyan dolu bir oyun gibidir.”
5. “Her acının ardında bir umut vardır, her umudun ardında bir acı.”
6. “Bir halkın aydınları dilsizliğe gömülmüşse, o halkın kurtuluşu mümkün değildir.”
7. “Gücü yalnızca silahın ucunda görmek, gerçek güçten habersizliktir.”
8. “Hayatı sorgulamayan, hiçbir zaman gerçek anlamını bulamaz.”
9. “Eğer insanın en acımasız düşmanı kendi içindeki canavar ise, kahraman da yine o iç dünyasındadır.”
10. “Gerçek aydın, halkın gerçeklerini dile getiren kişidir.”
11. “Eğer inançla yola çıkarsanız, sonunda mutlaka bir ışık görürsünüz.”
12. “Bir halkın iradesi güçlü olduğu sürece, hiçbir güç onu teslim alamaz.”
13. “Bir milletin gerçek kahramanları, işgalci ordulara karşı koyanlardır.”
14. “Eğer özgürlüğü istiyorsanız, önce düşünce özgürlüğüne sahip olmalısınız.”
15. “İnsan, hayatın anlamını içinde aramalı ve kendini keşfetmelidir.”

Atilla İlhan’ın sözleri, toplumsal ve insana dair düşünceleri yansıtır. Eserleriyle ve fikirleriyle pek çok kişiyi etkilemiş ve ilham vermiştir. Şiirlerinde ve yazılarında Türkiye’nin toplumsal meselelerine de dikkat çekmiş, edebiyat dünyasında önemli bir yere sahip olmuştur.

Atilla İlhan Sözleri

• Gökyüzü şarkılar gibi temiz.
• Bekleme yapmayın! “Aşk”ını alan “acı”ya ilerlesin.
• Kolay diyorsun, gel bir de sen yaşa sensizliğimi.
• Bazıları şiir sevmez çünkü yaraları yoktur, yaraladıkları vardır.
• İnsan sevdiğini bırakmaz, sevmek bırakır insanı.
• Döndüm arkamı sana, sen sırtımdan vurmayı seversin, yüzüm ağır gelmesin.
• Sevmek insan yüreği kadardır, küçükse büyüğünü taşıyamazsın.
• Ben sana mecburum bilemezsin adını mıh gibi aklımda tutuyorum büyüdükçe büyüyor gözlerin, ben sana mecburum bilemezsin, içimi seninle ısıtıyorum.
• Ben çocuklar gibi sevdim!

Ne kadınlar sevdim zaten yoktular.

Aydınlık neyin oluyor senin.

İnsan sevdiğini bırakmaz, sevmek bırakır insanı.

Kırarlar diye sevmekten vazgeçilmez.

Memleket bir kurtlar sofrasına döndü mü, isyan haktır.

Yaşarken çektirdiler, şimdi doğumunu kutluyorlar.

Ben gidip başıma belâlar aramışım o kalıp Mevla’sını bulmuş.

Ben çocuklar gibi sevdim devler gibi ıstırap çektim.

Ben hiç böylesini görmemiştim, vurdun kanıma girdin kabulümsün.

Acı bir tütün gibi yakıyor genzimi senden uzak olmak.

Oysa ben akşam olmuşum yapraklarım dökülüyor usul usul adım sonbahar.

Bana ait ne varsa seni korkutuyor sana ait ne varsa hiçbiri benim değil.

Hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların sen bana kalbim kadar elim kadar yakınsın.

Gel sevgilim gel, benim dünyama gel, çok zaman var içimde yerini hazırladım.

Ölüm kadar çabuksa eğer yaşamak, hiç doğmamayı isterdim ama bir kere doğmuşum ölmek yasak.

Mutluluk uzun sürmez mutlaka gündeliktir. Ölüme yenik düşen aslında korkuya yeniktir.

Hayat zamanda iz bırakmaz, bir boşluğa düşersin bir boşluktan. Birikip yeniden sıçramak için. Elde var hüzün.

Sanat, toplumsal bir çabadır; toplumdan gelir, topluma döner. Fakat gelenle giden aynı şey değildir.

Gözlerin gözlerime değince felâketim olurdu ağlardım beni sevmiyordun bilirdim bir sevdiğin vardı duyardım.

Bir gün seni unutmak zorunda kalırsam, aşkımın küçüklüğüne değil, çaresizliğimin büyüklüğüne inan.

Bir hırsla öptüm ki ah ölürüm unutamam, ay ışığında deniz akordeon solosu, pırıl pırıl yaşadım üç dakika tastamam.

Aydınlık neyin oluyor senin, gökyüzü akraban filan mı, beni bulur bulmaz gözlerin şimşek çakıyorum yalan mı?

Ne kadar yoksul ve çıplak görünürse görünsün ağaçlar, o kadar yakındır ilkbahar özsuyu yürümüş dallara uğultuyla bakarsak.

Sana gelirken hep ellerim ceplerimde gelirdim, olur da sevdiğimin elleri üşümüştür, avuçlarımda ısıtsın diyerekten.

Kestiremedik ne yaptığımızı kim olduğumuzu sanki bir tesbih koptu tane tane savrulduk köy köy bucak bucak memleket memleket.

Ah nerde gençliğimiz sahilde savruluşları, başıboş dalgaların yeri göğü çınlatan tumturaklı gazeller elde var hüzün.

Batık bir gemiymiş aşk limanında, kader bu deyip de avutma beni. Ayrılık kapımızı çaldı sonunda senden son dileğim unutma beni.

İnsan olmanın bütün komplekslerini yenmiş, günü dipdiri yakalayan, hayatın anlamını çözmüş bir bilge insan; bir yol gösterici.

Benim yağmurumda gezinemezsin üşürsün dağıtır gecelerim sarışınlığını uykularımı uyusan nasıl korkarsın, hiçbir dakikamı yaşayamazsın.

Beni de kırdılar ben artık küsüm, yağmurları yağmıyor ağaçlarıma sularından içmiyorum susadım ama beni de kırdılar soğuk bir ölüm.

Ağzımın tadı yoksa hasta gibiysem, boğazımda düğümleniyorsa lokmalar, buluttan nem kapıyorsam, inan hep güzel gözlerinin hasretindendir.

Kimi zaman ellerini kırar tutkusu birkaç hayat çıkarır yaşamasından hangi kapıyı çalsa kimi zaman arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu.

Gök yarıldıkça şimşeklerden soğuk aynalarda kilitliyim tırnaklarımdaki elektrikten su gibi erir iliştiklerim kıvılcımlar uçar kirpiklerimden.

Hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların bir dakika bile çıkmıyorsun aklımdan koşar gibi yürüyüşün karanlıkta bir ışık gibi aydınlık gülüşün.

İkimiz iki sap buğday olsak sen benim olsan, ben senin olsam bir gece vakti aklına gelsem uykunu tutsam bırakmasam seni kucaklasam, kucaklasam.

Çoğu zaman üç beş kişi için yazdığımızı sanırız onlar bizi okumazlar. Asıl seslendiklerimiz, hiçbir zaman tanımayacağımız, başka üç beş kişidir.

Aysel git başımdan ben sana göre değilim, ölümüm birden olacak seziyorum, hem kötüyüm, karanlığım biraz, çirkinim. Aysel git başımdan seni seviyorum.

Bu yollara düşecek adam mıydı çiçek yaptırmalar parfüm filan bu sefer yakasını fena kaptırdı Sevtap başını yiyecek anlaşılan boş versene, daha ölmedik ulan.

Beni koyup koyup gitme, n’olursun durduğun yerde dur, kendini martılarla bir tutma, senin kanatların yok düşersin yorulursun beni koyup koyup gitme, n’olursun.

Yağmur yağmaksa o güneş açmaksa o bir yerin üşüse onun sıcaklığı öbürü en içten çağrını işitmiyor alıp tutmaksa o basıp gitmekse o bakışları kıyısız deniz uzaklığı.

Bana bir şimşek çak çok yanlış anlaşılmaktayım, hesabım yanlış bir mahkemede görülüyor içimdeki zemberek boşandı boşanacak, yaşamak mı gerek yoksa unutmak mı şaşırmaktayım.

Hava soğuk olmalı, ağaçlar bütün duman, eğer bulabilirsen ölü bir kar getir, beyazlığı kalın bir su gibi uzayan. Bu gece yalnızım onlar gelmeyecek batan bu köhne şileb de ne işleri var.

Saatler bizim değil kitaplar bizim değil bizim değil yaşamak bizim değil hiçbir şey kendi dünyamızda yabancılar gibiyiz ya çok erken ya çok geç doğmadık mı sevgilim buna rağmen mutluluğa inanıyoruz

Sen şimdi yanımda yepyeni bir türkü gibisin, hiç görmediğim yıldızlar, gözlerine doğmuş bir büyüklük duygusu, dağlar gibi yüreğinde ah biz mutluluğu böyle aranıp duracak mıyız?