Aktivasyon enerjisi ilk kez 1889 yılında ortaya atılmış ve Svante Arrhenius tarafından bulunmuştur. Kimyasal bir tepkime oluşabilmesi için gereken enerji miktarını sembolize eden aktivasyon enerjisi önemli kapıları aralamayı başarmıştır. Buna göre bir mol substratın sahip olduğu tüm moleküllerin geçiş formuna ulaşabilmesi için ihtiyaç duyulacak olan enerji aktivasyon enerjisi şeklinde tanımlanmaktadır.
Bu makalede ve Aktivasyon Enerjisi Enerji Kimya Reaksiyonlar Kimyasal Reaksiyonlar Enerji Bariyeri 7 hakkında bilgi sahibi olabilirsiniz.
Aktivasyon enerjisi bazı tepkimelerde çok yüksek iken bazılarında bir hayli düşüktür. Değer yükseldikçe o tepkimenin kimyasal olarak gerçekleşmesi daha da zorlaşmaktadır. Bu yüzden kimyasal tepkimelerde özel olarak bazı kriterlerin yerine getirilmesi gerekebilir.
Bazı moleküller standart olarak oda sıcaklığında tepkimeye giremeseler bile moleküller ısıtılarak bu tepkime süreci başlatılabilir. Burada amaç aktivasyon enerjisinin aşılmasını sağlamak ve tepkimeyi başlatmaktır. Ek olarak ise mevcut tepkimenin aktivasyon enerjisi düşürülebilir. Bu düşüşe ise yalnızca katalizör sebep olabilir. Kataliz edilerek aktivasyon enerjisi belli bir seviyenin altına çekilebilir.
Kimyasal tepkimeye girecek olan bir maddenin bu tepkime için ihtiyaç duyduğu en düşük enerji miktarı aktivasyon enerjisi olarak bilinir. Bu aşamada tepkimelerde pek çok kriter baz alınabilir. Eğer canlılar üzerinde bir tepkime söz konusu olacaksa süreci hızlandırmak adına enzim verilebilir.
Organik katalizör olarak bilinen enzimler kimyasal tepkimenin reaksiyon hızını yükseltir. Bunu ise aktivasyon enerjisini düşürerek yapar. Reaksiyon sonucunda parçalanacak olan enzimler süreci bir hayli hızlandırır. Hiçbir enzim kullanılmadan canlılarda gözlemlenebilecek bir kimyasal tepkime çok uzun süreleri bulabilir.
Canlılar üzerinde tepkimeyi vücudumuzdaki ürelerin parçalanma hızı üzerinden anlamak mümkündür. Normal şartlarda bir insan vücudunda ürelerin parçalanabilmesi için ihtiyaç duyulan referans süresi 300 yıldır. Bir insan ömrünün yaklaşık 4 katı olan bu süre enzimlerle saatlere indirgenebiliyor. İşte bu aktivasyon enerjisini düşüren enzimler sayesinde reaksiyon hızının yükselmesinden kaynaklanıyor.