Elektronegatiflik ve İyonlaşma Enerjisi Periyodik Grupta Nasıl Değişime Uğrar?

Elektronegatiflik

Elektronegatiflik, bir atomun bir elektron bağlama çiftini çekme yeteneğinin bir fonksiyonudur. En sık kullanılanı Pauling ölçeğidir. Flora 4.0 değeri ve sezyum ve fransiyuma kadar 0,7 aralığında en az elektronegatif olan değerler atanır.

Bu makalede ve Elektronegatiflik İyonlaşma Enerjisi Periyodik Grup Değişim Atom Kimyasal özellik hakkında bilgi sahibi olabilirsiniz.

Grupta aşağı indikçe elektronegatiflik azalır, çünkü grupta aşağı indikçe atom boyutu artar ve etkin nükleer yük azalır. Bu nedenle, paylaşılan elektron çiftlerini çekme eğilimi azalır, böylece elektronegatiflik azalır.

Elektronegatiflik yukarıdan aşağıya doğru hareket ettikçe azalır ve soldan sağa doğru zamanla artar. Bu nedenle en elektronegatif element flordur, fransiyum ise en az elektronegatif elementlerden biridir.

Bir kimyasal bağda bir atomun elektronları çekme derecesi elektronegatiflik ile tanımlanır. Elektronegatiflik farkı 1,7’den büyükse, bağın karakteri iyonik olacaktır. Elektronegatiflik farkı 0,4 ile 1,7 arasında ise bağın karakteri polar kovalenttir.

İkisi arasındaki fark, elektronegatifliğin, nötr bir atoma bir elektron eklendiğinde salınan enerji miktarı olarak bir atomun elektronları ne kadar iyi çekebileceğini gösteren kimyasal bir özellik olmasıdır.

Elektronegatiflik, bir atomun elektronları çekme yeteneğinin bir örneğidir. Bir atomun iyonlaşma potansiyeli ile elektrona olan çekiciliği arasındaki farkla orantılıdır.

Periyotta sola doğru gidildikçe elektronegatiflik artar çünkü periyot boyunca hareket ettikçe etkin nükleer yük artar ve atom boyutu küçülür. Bu nedenle, paylaşılan elektron çiftlerini çekme eğilimi artar, böylece elektronegatiflik artar.

Periyodik tablodaki en elektronegatif element flor, en az elektronegatif element ise sezyumdur.

Bir elementin elektronegatifliği, bir elementin bağlanmasını etkiler. Elektronegatifliği yüksek olan elementler, diğer elementlerle iyonik bağ oluşturma eğilimindedir.

Bir atomun boyutu, bir elementin elektronegatifliğini etkiler. Daha büyük bir atom boyutu, daha az elektronegatiflik değerine karşılık gelir. Çekirdekten uzakta olan elektronlar daha az çekim kuvvetine maruz kalacak, dolayısıyla daha az elektronegatiflik yaşayacaktır.

İyonlaşma Enerjisi Nedir?

Daha teknik terimlerle, iyonlaşma enerjisini, gaz halindeki bir atom veya iyondaki bir elektronun çekirdeğin etkisinden çıkmak için emmesi gereken minimum enerji olarak tanımlayabiliriz. Bazen iyonlaşma potansiyeli olarak da adlandırılır ve genellikle endotermik bir süreçtir .

Bundan sonra çıkarabileceğimiz şey, iyonlaşma enerjisinin bize kimyasal bileşiklerin reaktivitesi hakkında bir fikir vermesidir. Kimyasal bağların gücünü belirlemek için de kullanılabilir. Elektronvolt veya kJ/mol birimiyle ölçülür.

Moleküler geometride sıklıkla değişikliklere yol açan moleküllerin iyonlaşmasına bağlı olarak, iyonlaşma enerjisi adyabatik iyonlaşma enerjisi veya dikey iyonlaşma enerjisi olabilir.

İyonlaşma Enerjisini Yöneten Faktörler Nelerdir?

• Normalde iyonlaşma enerjisi yüksek olduğunda bir elektronu uzaklaştırmak daha zor olacaktır. Çekim kuvvetlerini yöneten birkaç faktör de vardır.
• Çekirdek pozitif yüklüyse, elektronlar ona güçlü bir şekilde çekilir.
• Bir elektron çekirdeğe yakın veya yakınsa, çekim, elektron uzaktayken olandan daha büyük olacaktır.
• Dış seviye ile çekirdek arasında daha fazla elektron varsa, çekim kuvvetleri daha azdır.
• Aynı yörüngede iki elektron olduğunda, bir tür itme yaşarlar. Şimdi, bu, çekirdeğin çekiminde bozukluklar yaratır. Esasında iyonlaşma enerjisi kolay bir şekilde çıkarılabilir, bu yüzden eşleştirilmiş elektronlarda daha az seviyede olacaktır.

İyonlaşma Enerjisi ve Bohr Atom Modeli

Bohr’un atom modeli kullanılarak ayrıca tahmin edilebilir. Modeli, elektronun proton ve nötron içeren çekirdeğin etrafında dolaşması için birkaç yolun varlığını tahmin ediyor. Her yol veya yörünge, çekirdekten sabit bir mesafede bulunur. Her yörünge aynı zamanda sabit enerjiyi temsil eder. Elektron bir parçacıktır ve mevcut yörüngenin enerjisine sahip olacaktır. Bir parçacık enerjiyi emebilir ve daha yüksek enerjili bir sonraki daha yüksek yörüngelere atlayabilir. Daha fazla enerji varsa ve emilirse, elektron çekirdeğin çekim gücünden yani atomdan çıkacaktır.

İyonizasyon, bir yörüngede bulunan elektronun atomun dışına çıkarılmasını içeren bir işlemdir. Her yörüngedeki elektronun karakteristik enerjisi olduğu için iyonlaşma enerjisi, elektronun başlangıç ​​yörüngesindeki enerjisi ile atomun dışındaki (çekirdekten sonsuz yörüngedeki) elektronun enerjisi arasındaki enerji farkına eşittir.

Birinci iyonlaşma enerjisi, nötr bir atomdan birinci elektronu koparmak için gereken enerjidir. Sayısal olarak elektronun yörünge enerjisiyle aynıdır, ancak zıt işaretlidir.

Tek pozitif iyondan ikinci elektronun uzaklaştırılması için gereken enerji, ikinci iyonlaşma enerjisidir ve bu böyle devam eder.